بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت زیاد و متوسط بر علائم پیش قاعدگی و برخی شاخص‌های سلامتی دختران جوان

مقدمه: فعالیت ورزشی اثرات گوناگونی بر شاخص‌های مختلف سلامتی از جمله سندرم پیش قاعدگی دارد که می‌تواند مربوط به‌ویژگی‌های متفاوت فعالیت باشد. هدف این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات تناوبی با شدت زیاد و متوسط بر سندرم پیش قاعدگی، آمادگی قلبی تنفسی (CRF) و شاخص توده بدنی (BMI) در دختران جوان بود. روش بررسی: شرکت کنندگان 60 دختر دانشجوی غیر ورزشکار سالم (جسمانی و روانی) بودند که به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی با شدت زیاد (30 نفر) و گروه تمرینی با شدت متوسط (30 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از برنامه تمرینی علائم پیش قاعدگی به وسیله پرسشنامه موس، حداکثر اکسیژن مصرفی با استفاده از آزمون کوپر و هم چنین BMI با اندازه‌گیری قد و وزن آزمودنی‌ها سنجیده شد. برنامه تمرینی شامل دویدن با شدت زیاد (80 تا 90% حداکثر ضربان قلب) یا دویدن با شدت متوسط (50 تا 60% حداکثر ضربان قلب) بود که به مدت 8 هفته، هر هفته یک جلسه اجرا شد. حجم تمرینات در هردو گروه یکسان سازی شد. برای مقایسه‌های آماری از آزمون تحلیل کوواریانس و تی وابسته استفاده شد. یافته‌ها: بعد از تمرینات تناوبی تفاوت معناداری در علائم روانی (708/0=p) و جسمانی (163/0=p) پیش قاعدگی و CRF (183/0=p) بین دو گروه مشاهده نشد. ولی BMI گروه تمرین متوسط کمتر از گروه شدید بود (003/0=p). در هر دو گروه، تمرینات تناوبی با شدت متوسط و زیاد بر علائم جسمانی و روانی اثری نداشت اما هر دو شدت تمرین موجب کاهش معنی‌دار BMI و افزایش معنی‌دار CRF (05/0≥p) شد. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که تمرین با شدت متوسط و زیاد در برنامه تربیت بدنی عمومی تأثیر معنی‌داری بر علائم پیش قاعدگی ندارد اما در کاهش BMI و افزایش CRF مؤثر است و تمرین با شدت متوسط تأثیر بیشتری بر کاهش BMI دارد.